با هم باشیم

در یک پارک زنی با یک مرد روی نیمکت نشسته بودند و به کودکانی که در حال بازی بودند نگاه میکردند. زن رو به مرد کرد و گفت پسری که لباس ورزشی قرمز دا ...

در یک پارک زنی با یک مرد روی نیمکت نشسته بودند و به کودکانی که در حال بازی بودند نگاه میکردند.
زن رو به مرد کرد و گفت پسری که لباس ورزشی قرمز دارد و از سرسره بالا می­رود پسر من است.
مرد در جواب گفت : چه پسر زیبایی و در ادامه گفت او هم پسر من است و به پسری که تاب بازی می­کرد اشاره کرد.
مرد نگاهی به ساعتش انداخت و پسرش را صدا زد:
سامی وقت رفتن است.
سامی که دلش نمی­ آمد از تاب پایین بیاید با خواهش گفت بابا جان فقط 5 دقیقه. باشه؟
مرد سرش را تکان داد و قبول کرد.
مرد و زن باز به صحبت ادامه دادند. دقایقی گذشت و پدر دوباره فرزندش را صدا زد: سامی دیر می شود برویم؟ ولی سامی باز خواهش کرد 5 دقیقه این دفعه قول میدهم.
مرد لبخند زد و باز قبول کرد. 
زن رو به مرد کرد و گفت: شما آدم خونسردی هستید ولی فکر نمی­ کنید پسرتان با این کارها لوس بشود؟
مرد جواب داد دو سال پیش یک راننده مست پسر بزرگم را در حال دوچرخه ­سواری زیر گرفت و کشت.
من هیچ­گاه برای تام وقت کافی نگذاشته بودم. و همیشه به خاطر این موضوع غصه می­خورم. ولی حالا تصمیم گرفتم این اشتباه را در مورد سامی تکرار نکنم. سامی فکر می­کند که 5 دقیقه بیش­تر برای بازی کردن وقت دارد ولی حقیقت آن است که من 5 دقیقه بیشتر وقت می­دهم تا بازی کردن و شادی او را ببینم.
5 دقیقه­ای که دیگر هرگز نمی­توانم بودن در کنار تام از دست رفته­ ام را تجربه کنم.

بعضي وقتها آدم قدر داشته ها رو خيلي دير متوجه ميشه. 5 دقيقه، 10 دقيقه، و حتي يك روز در كنار عزيزان و خانواده، مي تونه به خاطره اي فراموش نشدني تبديل بشه. ما گاهي آنقدر خودمون رو درگير مسا ئل روزمره ميكنيم كه واقعاً وقت، انرژي، فكر و حتي حوصله براي خانواده و عزيزانمون نداريم. روزها و لحظاتي كه ديگه امكان بازگردوندنش رو نداريم.