غمش در نهانخانه دل نشیند ...

ای دیدن تو دین من ای روی تو ایمان من ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من ای دیدن تو دین من ای روی تو ایمان من ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من ...

غمش در نهانخانه دل نشیند
به نازی كه لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم
كه از گریه ام ناقه در گل نشیند

مرنجان دلم را كه این مرغ وحشی

ز بامی كه برخاست، مشكل نشیند

------------------------------------------------------------

از آن زمان که آرزو چو نقشی از سراب شد

تمام جستجوی دل سوال بی جواب شد

نرفته کام تشنه ای به جستجوی چشمه ها
خطوط نقش زندگی چو نقشه ای بر آّب شد

چه سینه سوز آه ها که خفته بر لبان ما
هزار گفتنی به لب اسیر پیچ و تاب شد

نه شور عارفانه ای نه شوق شاعرانه ای
قرار عاشقانه هم شتاب در شتاب شد

نه فرصت شکایتی نه قصه و روایتی
تمام جلوه های جان چو آرزو به خواب شد

نگاه منتظر به در نشست و عمر شد به سر
نیامده به خود دگر که دوره شباب شد

هفت آسمان رو بردرم از هفت دریا بگذرم ای شعله تابان من
هم رهزنی  هم رهبری هم این سری هم آن سری ای نور بی پایان من
چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو

ای دیدن تو دین من ای روی تو ایمان من
ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من
ای دیدن تو دین من ای روی تو ایمان من
ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من
چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو

ای یار من ای یار من  ای دلبرو دلدار من ای محرم غمخوار من
ای دین ای ایمان من   خوش می روی در جان من ای درد تو درمان من
چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو

هفت آسمان رو بردرم از هفت دریا بگذرم ای شعله تابان من
هم رهزنی  هم رهبری هم این سری هم آن سری ای نور بی پایان من
چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو ...

اشعار (به ترتیب) از طبیب اصفهانی، مهین عمید و مولانا